ﻫــــﻤﯿﺸــﻪ ﺍﺯﺍﯾــــﻨﮑﻪ ﮐﺴﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳـــﺸـــﻮﻥ ﺩﺍﺭﻣﻮ از ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻡ ﻣﯿﺘﺮﺳﻢ...!!

ﻭﻟﯽ ﺑﻌﻀﯽ ﻭﻗﺘﺎ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﯿــــــــــــــــــــــﭙـُﺮﺳﻢ...

کسی ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ، ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﻦ ﺑﺘﺮﺳﻪ..؟!!
 ﺟﻮﺍﺑـــــﺶ خــــــیـلی ﺳﺨﺘﻪ..!!

ﺗﻌﻬﺪ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻋﻤﯿﻖﺗﺮﯾﻦ ﺣﺱ ﺩﻧﯿﺎﺳﺖ ... ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺗﻌﻠﻖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﺍﯾﻦﮐﻪ ﺑﺪﻭﻧﯽ ﺳﻬﻢ ﮐﺴﯽ
ﻫﺴﺘﯽ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻩ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻧﯽ ﻫﻤﻪ ﻭﺟﻮﺩِ ﻋﺸﻘﺖ، ﺣﺘﺎ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻓﻘﻂ ﻭ ﻓﻘﻂ ﻣﺎﻝ ﺧﻮﺩﺕ
ﻫﺴﺖ ﻧﻪ ﻫﯿﭽﮑﺱ ﺩﯾﮕﺮ ! ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﻨﯽ ﺗﻮﯼ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ
ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻩ ﻭ ﺩﻟﺶ ﺑﺮﺍﺕ ﺗﻨﮓ ﻣﯿﺸﻪ ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﯾﻦ ﺗﻌﻬﺪ ﺍﻣﻀﺎﺀ ﺑﺸﻪ ﺗﻮﯼ ﯾﮏ ﺗﮑﻪ ﮐﺎﻏﺬ ﺑﯽﺍﺭﺯﺵ ﯾﺎ
ﻧﻪ ! ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﻏﺬ ﭘﺎﺭﻩﻫﺎ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺯﯾﺎﺩ ﺍﻣﻀﺎﺀ ﺷﺪﻥ ﻭ ﭘﺎﯾﺪﺍﺭ ﻧﻤﻭﻧﺪﻥ ! ﻋﺸﻖ ﺍﮔﻪ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺷﻪ ﺍﺻﻠﺶ
ﺟﺎﯼ ﺩﯾﮕﻪﺍﯼ ﺳﻨﺪ ﺧﻮﺭﺩﻩ ... ﺗﻮﯼ ﺩﻝ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ؛ ﺩﺭﺳﺖ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺿﺮﺑﺎﻥ ﻣﯽﮔﯿﺮﻩ ﺍﺯ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻭﺟﻮﺩﺵ؛
ﺟﺎﯾﯽ ﻭﺳﻂ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ

ﺑــــﻔــﻬـــﻡ  

   ﺍگـہ ﺗـــلــاﻓـــﯽ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ،
 ﻧَﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑــــﻠــــﺪ ﻧﯿﺴﺘﻢ...  
   ﺍگــــہ ﺗـــلــــاﻓـــﯽ ﮐﻨﻢ
 ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻫﺎﯾﯽ  
   ﮐﻪ ﺑﻪ " ﺗــــــﻮ " ﮔﻔﺘﻢ
 ﺗـــــﻮﻫــــﯿــــﻦ ﻣﯿﺸﻪ...  
   ﻭ ﺍﯾﻦ ﺗﻮﻫﯿﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻣﻪ

بهم گفت : 

ﮐیو ﺑﯿشتر ﺍﺯﻫﻤﻪ ﺩﻭس ﺩﺍﺭﯼ؟

ﮔﻔﺘﻢ : ﻣﺎﺩﺭﻡ

ﮔﻔﺖ : ﺑﻌﺪش؟

ﮔﻔﺘﻢ : ﭘﺪﺭﻡ

ﮔﻔﺖ : بﻌﺪش؟

ﮔﻔﺘﻢ :  خواهرم

ﮔﻔﺖ :پس ﻣن چی؟

ﮔﻔﺘﻢ : ﺗﻮ پرسیدی کیو ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ نگفتی عاشق کی ام ؟!

باذوق ﮔﻔﺖ : ﻋﺎﺷﻖ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﯽ ؟

ﮔﻔﺘﻢ :اســـــــتـــــــقــــــلال

avator

روز آزادی خرمشهر رو به همه ی اون قهرمان هایی که جونشونو برای پس گرفتن خاکمون و دفاع از شرف و ناموس ایرانی به خطر انداختن و خیلی هاشون هیچوقت سالم برنگشتن و خیلی ها هم که اصلا برنگشتن و جونشونو از دست دادن و آزادی خرمشهر رو ندیدن تبریک میگم.

             ♡ بهتون افتخار میکنم دلاورهای عزیز کشورمون ♡

آواتور

زندگي مثل آب توي ليوانه ترک خورده مي مونه*

بخوري تموم ميشه"

نخوري حروم ميشه"

از زندگيت لذت ببر چون در هر صورت تموم ميشه*

♡

آواتور

سـگ نگاه خنده داري به گـرگ کرد و گفت:

آهویت را ربودم،آیا باز هم میگویی گرگها برترند؟

تواگرعرضه داشتی آهویت را حفظ میکردی 

 گـرگ،لبخنـدی زدو گفـت: 

من ( خـداى ) غـرورم،رقيب ببينم نـميجنگم 

پا رويه عشقو احسـاسم ميـگذارم

و ميدان را خــالى ميکنم

آهویی که به سگ چشمک بزند !

لياقت ندارد زير سايه (( گرگ )) زندگى کند 

حقش آن است خوراک همان سگ شود !!!

avator

اين متن .خيلي بي نظيره همتا نداره 

هنگامی که لیلی و مجنون ده ساله بودند روزی مجنون در مکتب خانه پشت سر لیلی نشسته بود . استاد سوالی را از لیلی پرسید ، لیلی جوابی نداد ، مجنون از پشت سر آهسته جواب را در گوش لیلی گفت اما لیلی هیچ نگفت . استاد دوباره سوال خود را پرسید و باز مجنون در گوش لیلی و باز لیلی هیچ نگفت و بعد از بار سوم استاد لیلی را خواند و چوب را بر پای لیلی بست و او را فلک کرد . لیلی گریه نکرد و هیچ نگفت. بعد از کلاس ، لیلی با پای کبود لنگ لنگ قدم بر می داشت که مجنون عصبانی دستش را بر بازوی لیلی زد و گفت: دیوانه ، مگر کر بودی که آنچه را به تو گفتم نشنیدی و یا لال که به استاد نگفتی . لیلی اشکش در آمد و دوید و رفت .

 استاد که شاهد این منظره بود پیش رفت و گوش مجنون را کشید و گفت : لیلی نه کر بود و نه لال ، از عشق شنیدن دوباره صدای تو ، فلک را تحمل کرد و دم بر نیاورد ، اما از ضربه اهسته دست تو اشکش در آمد ، من اگر او را به فلک بستم استادش بودم و حق تنبیه او را داشتم اما تو عشق او بودی و هیچ حقی برای سرزنش کردنش نداشتی . مجنون کاش می فهمیدی که لیلی کر شد تا تو باز گویی

.