قسم ....میخورم.....
به تاوان تمام زخمهایی که خوردم,زخمی خواهم زد که شعله اش دنیا را فرا گیرد....
ترو خشک با هم بسوزد .....
و دیگر هیچ شغالی ادعای گرگی نکند ....
و دیگر هیچ شیری در جنگل نماند....
چون این بار در لباس گرگ به جنگل خواهم رفت.......

ﻭﻗﺘﯽ ﺷﯿﺮﯼ " ﻃﻌﻤﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﻣﺪﻥ " ﻻﺷﺨﻮﺭﻫﺎ
ﺭﻫﺎ ﻣﯿﮑﻨﺪ .. ﻧﺸﺎﻥ - ﺗﺮﺱ - ﻧﯿﺴﺖ !
ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﻭﺭﺵ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻃﻌﻤﻪ ﺍﺵ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺭﺯﺵ
ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ .
ﻧﻪ . ﻣﻦ ﺁﻥ ﺷﯿﺮ ﻧﯿﺴﺘﻢ ...
ﺍﻣﺎ :
ﺗﻮ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻌﻤﻪ ﯼ ﺩﺳﺘﺨﻮﺭﺩﻩ ﺍﯼ ﻫﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﻩ
ﻫﺎﺳﺖ ﺑﺎ ﻻﺷﺨﻮﺭﻫﺎ ﺗﻨﻬﺎﯾﺖ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻡ

یه ﺭﻭﺯ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﻢ ﮔﺬﺷﺖ ..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ﻭﻟﯽ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﮕﺮﺍﻝ ﺗﻮ ﺯﻧﺪﮔﯿﻢ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﮑﺮﺩﻡ